Het project: Zonder regels, remmen of rompslomp op zoek naar een antwoord op de vraag ‘kan ik energie ook tekenen?’.
Projectstatus: Voltooid maar nooit af
“Jij kunt wat je ziet en voelt ook tekenen, in plaats van proberen het in woorden te vatten”, zei ik tegen haar. Het duurde even voordat ik begreep dat ik het daarmee ook tegen mezelf had gezegd.
Weken later stuurde ze me een artikel over Emma Kunz, kunstenares en healer. Zij tekende op ruitjespapier, dat prikkelde me. Had ik nog nooit gedaan. Dus bestelde ik er een blok van, vond ergens nog een passer in de kast en ging aan de slag met een cd-hoesje als lineaal. Inmiddels had ik bovendien het werk van Janosh leren kennen en een workshop gevolgd bij Juno Burger. Vanuit een al langer bestaande wens zonder woorden te mogen werken, ontstond te midden van al deze indrukken de vraag: kan ik energie ook tekenen? Ineens herinnerde ik me mijn eigen uitspraak weer. Er was maar een manier om erachter te komen.
Kippenvel. Over mijn hele lijf. Het was begonnen tijdens mijn werk als acupuncturist. Intuïtief wist ik dat ik op die momenten mijn naalden op de juiste plek had gezet. Dat het klopte. Toen ik de praktijk sloot wilde mijn hoofd handvatten om dit wonderlijke fenomeen te begrijpen en gebruiken. Dus volgden een cursus pranic healing, vortexhealing en deed ik in het geniep – want hoe ging ik dit in hemelsnaam uitleggen – een traject dat nog het best te omschrijven is als ‘een soort Star Trek’. Het was uiteindelijk tijdens een cursus over mediumschap dat ik bovenstaande uitspraak deed. Daar viel het kwartje: dit alles was wel interessant, maar het was niet hoe ik het wilde doen. Diep in mij borrelde iets anders. En dat “iets anders” vroeg om speelruimte.
Zo kwam het dat vrienden en vriendinnen proefkonijnen werden. Vrijwillig natuurlijk, geheel vrijwillig. En met permissie. Ik had geen idee of wat ik had bedacht zou gaan werken, dat wisten ze. Eigenlijk deed ik maar wat, dat wisten ze ook. Dus verklaarde ik het speelplein voor geopend!
Mijn aanpak: me verbinden met de energie van een van de proefkonijnen en kijken of er dan iets te tekenen viel. Niets meer, niets minder. Maar ik had ook een doel. Als het lukte om iets op papier te krijgen, wilde ik een tekening die de energie ving, die niet in woorden uitgelegd hoefde te worden, maar wel voelbaar was. Voor bevestiging van dat laatste was de reactie van de ontvanger essentieel – daarmee zou dit experiment vallen of staan.
Als ik naar je tekening kijk voelt het als de essentie. Als een soort blauwdruk. Het geeft rust. Ook een soort van ontspanning, van 'dit is alles wat het hoeft te zijn'. En dat raakt me. Het lijkt ook een spiegel, het weerspiegelt alles.
Deze reactie was voor mij reden genoeg om er nog een te proberen, en nog een, en nog een…Vooral ook omdat ik er zelf zo’n plezier in had.
"De tekening raakt me. Het is wel grappig, ik zie heel erg mijn yoga-proces erin. De kern - die ik erin zie - die nog omringd wordt door allerlei schillen, waar de kern dan doorheen kan gaan schijnen. Heel mooi."
"Mijn eerste reactie was: wow, dit is heel anders dan ik had verwacht! Mijn tweede reactie was: hij voelt nog niet af - en dat voelde heel fijn, als in 'heel veel mogelijkheden'. Alsof alles in verbinding is met elkaar. Heel bijzonder."
"Je tekening maakte dat ik ging bewegen. Alsof ik helemaal werd uitgelijnd. Ik kan er heel veel dynamieken in voelen die ik ook in mezelf aan het ontdekken ben."
Omdat het spelen zonder kader met enkel de energie als leidraad me zo goed bevalt en de reacties positief zijn, blijf ik dit doen. Mocht jij dus ook zo’n tekening willen; hier vind je hoe je er een kunt aanvragen! Liever zelf experimenteren? Hieronder vind je wat linkjes die je wellicht op weg kunnen helpen.